13 Feb 2018 Sneeuwscooter Safari

Vandaag was het dus de dag van de eerste keer rijden (glijden?) op een snowmobile. Maar natuurlijk eerst opgestaan om 8 uur nadat ik om 07:55 werd wakker gepord met de vraag "Heb je de wekker wel gezet?" Vervolgens maar gedouched, aangekleed en de hele riedel tot aan ontbijt aan toe ;)

Dit was de eerste aankleedpartij van vandaag (we hadden er 8 of zo!!!), na het ontbijt hebben we opnieuw omgekleed tot op volle poolsterkte, voelde me net een Michelin Mannetje. Ondergoed, lang ondergoed, bloes, spijkerbroek, ski-jas en broek en daarover dan nog eens het thermopak, een soort van gewatteerde overall. Nou tegen die tijd wil je echt wel naar buiten want je legt het echt af van de warmte! En aldus geschiedde...

Verzamelen in de receptie was kort voor tienen waarna we in ganzenpas naar een opslagruimte gingen met o.a. helmen. Aldaar een balaklava (helmmuts) en helm uitgezocht en weer snel aan de achterzijde (kant van het meer) naar buiten waar we op elkaar stonden te wachten zonder flauw te vallen van de warmte...

Iedereen was wel een beetje gespannen, op een uitzondering na die al eens op een snowmobile had gezeten. Rijbewijs was verplicht (werd overigens niet naar gevraagd) en we hebben een liability form moeten ondertekenen gisterenavond. Maar goed toen we compleet waren ging het vervolgens wederom in ganzenpas naar het meer via een glibber-de-glibber-trap alwaar er zo'n 20 snowmobiles netjes in twee rijen stonden opgesteld.

Of we maar even met zo'n 40 man rondom de eerste snowmobile wilden verzamelen om instructie te ontvangen van een van de begeleiders die daar plaats op had genomen. Ik vond het persoonlijk lastig om alles goed te kunnen volgens, kon de man amper zien zitten. Maar datgene wat ik heb meegekregen was genoeg om zelf te kunnen rijden. Belangrijkste boodschap was AFSTAND houden. Logisch want je gaat met ca 40-50kmph in een rijtje achter elkaar rijden.

Er werden ook handgebaren afgesproken om te stoppen, weg te rijden en langzaam te rijden. Vooral die laatste is niet door iedereen ter harte genomen want die moesten vervolgens geholpen worden om weer terug op het pad te komen nadat ze de bocht uit waren gegleden richting 50cm diep sneeuw. De signalen moesten bovendien worden doorgegeven naar de achterligger. Wel een slim systeem wat ik ook wel ken uit de diverse brommerritten die ik heb gemaakt.

Maar goed voor de techneuten onder ons. Een snowmobile heeft twee gestuurde kleine skietjes aan de vooorzijde en in plaats van een achterwiel zit er een bandaandrijving die door een 2-takt motor wordt aangedreven, lekkere luchten dus als je stil staat (als je daar tegenwoordig nog van houdt, ik wel duh...), verder is het een automaat zoals de scooters in Nederland. Gas wordt gegeven middels een hendel aan de rechter kant van het buizenstuur die je met de duim naar voren drukt. Geremt wordt er met een remhandel links zoals op een brommer/motor (waar normaal de koppeling zit). Voor de rest is er een dodemansknop en is de bestuurder middels een mechanische stopkabel met een onderbreker verbonden zodat de motor stopt mocht je er afvallen...

In het begin is het wel even wennen, je wacht tot je voorligger gaat rijden en daarna geef je voorzicht wat gas, het ding reageert echter direct op het gas dus langzaam verder gasgeven en al snel heb je een lekker gangetje. Stefan reed voorop en aan de achterzijde reed een helper (Tilla?, ik verstond hem nog niet na 3 keer) die hij had ge-chartered (hij was immers alleen deze week?). Stefan had al gezegd rustig op te bouwen en vooral te letten op de onderlinge afstand die werd aangehouden alvorens hij wat sneller zou gaan (hij heeft wat slechte ervaringen opgedaan met vooral onze oosterburen). Ik reed met Gemma achterop als 2e snowmobile achter hem en de man voor mij volgde gewoon de snelheid van de leider.

Na 5 minuten of zo gaf hij meer gas en ik dus ook, alleen had ik een soort van rem in de persoon van Gemma achterop zitten, "niet zo hard!". De skietjes aan de voorzijde volgen de sporen in de sneeuw, veel tegensturen heeft nauwelijks zin en er was voor gewaarschuwd dat je daar behoorlijk pijnlijke armen aan kon overhouden. Aldus hobbelt en zigzagt zo'n apparaat behoorlijk heen en weer met daarnaast de diverse jumps wanneer je over een heuveltje of door een kuil rijdt. Uiteindelijk dus maar wat gas teruug genomen om het wat comfortabel te houden...

En aldus vervolgden we onze weg over het meer, regelmatig werd er gestopt om iedereen weer bij elkaar te laten komen. Best wel jammer want dan heb je net een leuk gangetje en dan moet je weer wachten ):
Na een paar stops hebben we gewisseld en kon Gemma haar chauffeurskunsten laten zien. Hoewel met wat minder tempo ging het haar dat prima af. Ik had toen gelijk de mogelijkheid om wat plaatjes te schieten met de GoPro camera. Ik kon deze video's vanavond niet uploaden naar Facebook omdat het Internet er op dat moment uit lag, dat komt dus nog.

En zo hebben we uiteindelijk zo'n 2 uur op het ijs en in de bossen volbracht. Vooral de bospaden waren fantastisch mooi om doorheen te rijden, echt een sprookjesaanblik zo met die besneeuwde bomen. Helaas geen opnames van kunnen maken maar dit uitzicht zit in onze rugzakjes

Na terugkomst zijn we weer wezen omkleden (lees alle lagen weer afpellen) en gaan lunchen. Vervolgens hebben we ons weer (opnieuw) aangekleed, deze keer niet op volledige poolstrekte maar toch voldoende, waarna we naar het dorpscentrum zijn gewandeld op zo'n 30 minuten lopen. Echt veel is er niet te doen, ja er is een redelijke supermarkt met komkommers van 8 euro en er was een postkantoor annex bakker waar we koffie met (ik) een broodje hebben genomen. Niet heel bijzonder trouwens, en weer die drip-koffie (bleh..., wij zijn verwend thuis...)

Na nog even rondgekeken te hebben ging het weer huiswaarts alwaar we weer omgekleed hebben, doen we nog al eens hier duh... Uiteindelijk zijn we maar een biertje gaan doen rond half vijf, tis toch vakantie en wat moet je anders? Dat een halve liter net zoveel kost als een krat in NL moet je maar niet aan denken...

Na een laat middagdutje (en weer aankleden) hebben we "genoten" van het avondeten, deze keer van de kaart want het buffet zijnde 30 euro per persoon was een beetje te gek gisteren (en het zeker niet waard). Daarna hebben we nog wat verhalen uitgewisseld bij de gesloten haard met ander gasten in het hotel. Al met al was het wederom een leuke dag met een gezellige afsluiting. Morgen gaan we naar een hertenboerderij, tot morgen!