16 Feb 2018 IJsvissen en toch noorderlicht?
Door: Richard
Blijf op de hoogte en volg Gemma
16 Februari 2018 | Finland, Hetta
Vandaag was het de dag van het ijsvissen. Best wel veel discussie over gehad met andere gasten in ons reisgezelschap, het zou te duur zijn en mensen zijn dus inderdaad afgehaakt omdat ze dachten dat het alleen om het vissen ging. Het werd echter een van de leukste dagen van deze week voor ons!
Zoals gewoonlijk deze week om 8:00 opgestaan etc etc etc en na het ontbijt tot op volle poolsterkte aangekleed en wederom richting receptie voor het verzamelen. Deze keer waren we maar met zijn achten, mede omdat iedereen het vissen niet zag zitten. Ik heb nog even uitgelegd dat we niet met de bus werden opgehaald maar dat we zelf met de sneeuwscooters gingen rijden, dat kwam toch als een blije verrassing over gelukkig. En dus zijn we helmen gaan halen en hebben ons gemeld aan de achterzijde van het hotel waar inderdaad 4 sneeuwscooters stonden warm te draaien. Natuurlijk hebben we deze week al een tocht over het bevroren meer gemaakt en deels zelfs door een pracht stukje natuur in wintermode maar nu zouden we een stuk verder gaan. Ik had met onze gids Stefan op maandag al gesproken over deze tocht en hij zei dat het een langere tocht zou worden dwars door de omringende bossen. Bij de scooters aangekomen legde Stefan ons uit dat we op pad gingen voor icefishing en dat we naar een ander meer zouden gaan, de tocht zou inderdaad door de wilderness gaan en ongeveer 1 uur duren, gaaaaf!
En aldus gingen we met z'n achten op pad achter Stefan aan die achter zijn sneeuwmobiel nog een aanhanger had. Al snel gingen we van het ijs af via een steil oplopend pad en direct zaten we al in de bossen. Dat is heel anders rijden/glijden. We hadden eerder geleerd om niet te veel te sturen omdat dat nog al vermoeiend is voor de armen (dat klopt trouwens) maar gaande weg kwam ik er achter dat wanneer je net naast het pad van de voorganger stuurt je gewoon je eigen lijnen kunt rijden. Dat lukt niet altijd, zeker wanneer het parcour erg smal is, maar het geeft een veel rustiger ritje, in plaats van hoteldebotel van links naar rechts en hard weer de ander kant op te ketsen kan je meer soepele lijnen rijden, ook beter voor de pagagier toch Gemma? Tuurlijk reden we door kuilen en over bulten en soms liep de bodem zwaar af naar links of rechts, dan is het wel zaak om vooral niet mee te gaan hangen met de sneeuwscooter want er is een risico van omvallen zoals een van onze reisgenoten ook is overkomen. Dus wanneer de scooter zwaar naar links helt ga je naar rechts leunen en vice versa. Dat was wel even wennen voor Gemma maar al snel kwam ze er achter toen ik naar links hing en ik haar rechts van me zag hangen en ik de groots mogelijke moeite had om het pad te blijven volgen. Even voor de duidelijkheid, je volgt een pad waar de sneeuw niet meer inzakt, dat pad is ca 1,5 tot 2 meter breed in het bos, ga je er naast staan dan zakt je been al snel een meter in de sneeuw en dus MOET je op het pad blijven, dwaal je toch van het pad af dan heb je maar een paar seconden om eruit te sturen want anders sla je onherroepelijk om en ja het is best zwaar werk af en toe, maar uitgraven van een scoooter kost vele malen meer energie...
Na een uurtje grandioos sneeuwscooter avontuur kwamen we aan op de eindbestemming, ik was daar wel blij mee want mijn armspieren begonnen aardig te protesteren. Er waren daar een aantal houten onderkomens, een ervan was een soort van vrij toegankelijke hut die zowaar voorzien was van een potkachel. Maar een aantal dames hadden hoge nood en er stond achter deze gebouwen een soort van toilethokje. Echter was er geen verhard paadje of zo, nee de dames gingen dus van ons pad af recht op het toilet af, dwars door de tiefsnee en dat hebben ze geweten toen ze bijna tot hun oksels in de sneeuw wegzakten, uiteraard vergezeld van mannelijk leedvermaak ;)
Onze gids Stefan ging vervolgens op eigen gelegenheid de omgeving bekijken om te zien waar we het beste konden gaan vissen. Normaal deed hij dat op een punt waar een rivier een meertje in stroomt maar vanuit de verte hebben we kunnen zien dat hij zich helemaal vast reed en er met de nodige moeite weer uit wist te komen. Door de minder lage temperaturen stond er nu een laag water op het ijs en was het voor ons met de niet waterdichte laarzen dus ondoenlijk om daar te vissen. Aldus werd er uitgeweken naar het nabijgelegen riviertje. Stefan opende zijn koffer en gaf ons vervolgens instructie in het ijsboren. Eerst de sneeuw ruim wegwerken en dan een gat boren. Het ijs was ook hier 1m dik, de toplaag was redelijk makkelijk te boren met zijn handboor (een soort van omslag maar dan met een boor van ca 10cm doorsnede) echter na zo'n 50cm diep boren kwam het oudere ijs waar je best wel kracht op de boor moest uitoefenen om er doorheen te komen. Vervolgens toonde hij ons hoe je met een kunstof mini hengeltjes met molen kon vissen in zo'n gat. Het aas zat er al aan (soort van wormpje zonder leven). Ook had elke hengel naast het lood ook een blinker/spinner erop zitten. Ik ben een beetje bekend met vissen en zag dus dat dit niets zou worden wat ook bleek nadat we allen gaten hadden gemaakt en druk doende waren om vis te vangen. Stefan had eerder deze week gezegd dat als er niets gevangen werd er ook geen lunch zou zijn. Aldus had een familie uit de groep besloten om een voorverpakte gerookte zalm mee te nemen en deze te presenteren als zijnde gevangen, erg leuke actie en wederom werd er weer veel gelachen. Na een uurtje poging tot visssen kwam Stefan ons halen voor de lunch, we konden niet te lang blijven aanmodderen (en hij vermelde terloops dat nog nooit iemand iets had gevangen tijdens deze trips...). Dus wat had de man gedaan, hij had bij ons hotel vissoep geregeld in thermosflessen, heerlijk met zalmmoten en al. Dat werd in de inmiddels verwarmde hut gepresenteerd in houten soepkommen en dito lepels (lekker fris dacht ik nog, maar nee die gingen na afloop in de potkachel). Bij de soep kregen we sneetjes brood en erna werd heerlijke (voor finse standaarden) koffie geschonken die was gezet middels een ketel op de potkachel. Al met al hebben we erg van de lunch genoten, lekker knus met een beperkt aantal mensen die in een kleine hut goed vertoeven, zou het morgen zo weer doen...
Maar aan alles komt een einde en zo ook aan dit visavontuur. Echter we hadden nog een rit van een uur door de schitterende natuur voor de boeg waar we wederom erg van hebben genoten. Tijdens de rit brak ook de lucht open en zagen we voor het eerst de zon deze week. De uitwerking op ons sneeuwlandschap was fantastisch te noemen, wat een cadeautje zo'n wintertafreel in de bossen en in de volle zon!
Het is nu 01:00 locale tijd en ik ga slapen.
Wordt vervolgd met o.a.
De trip naar de supermarkt
De avindtrip naar de berg
de afsluiting bij de haard die niet aan was..
-
17 Februari 2018 - 01:51
Marcella:
Zo na een lange dag is dit zeker wel een genoegen om te lezen pap, zeker met de media die je gestuurd hebt! Veel plezier morgen, see you asap! xxxxxxx -
17 Februari 2018 - 07:40
Christien Rietveld:
zo bijzonder!
-
17 Februari 2018 - 09:16
Wies:
Wat een mooie dag hebben jullie gehad. Goed voor je spieren . Wacht met spanning op het vervolg. -
17 Februari 2018 - 15:17
Renske:
Het is elke keer weer een verrassing wat voor verhaal er staat. Ik geniet met jullie mee. Dit is weer een fotoboek waard!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley