Jacob Lake 29 Mei - Grand Canyon North Rim

We overnachten vandaag in Jacob Lake, zo'n 60km noordelijk van de Grand Canyon, waar we helemaal geen internet hebben naar nu blijkt, ook niet via de mobiel. Dit verslag wordt dus een dag later geplaatst wanneer we in Sedona zijn. Maar vandaag hebben we dus een oude bekende bezocht, de North Rim van de Grand Canyon. Op onze trip 2 jaar terug hebben we de South Rim bezocht en we waren destijds best wel onder de indruk van dit stukje natuurschoon. We waren benieuwd hoe deze 2e visit zou zijn...

Vanmorgen om 8:30 opgestaan want hoewel we zo'n 240km voor de boeg hadden waren er geen plannen meer voor in Page. Na het ontbijt snel ingepakt en uitgecheckt waarna we naar de lokale supermarkt reden voor de laatste inkopen (belegde broodjes, water, bier en yoghurt) en natuurlijk onze Starbucks koffie waar wederom een behoorlijke rij voor stond vanwege Memorial Day denk ik hetgeen hier een vrije dag is voor de meesten.

Na de koffie zijn we op weg gegaan naar Jacob Lake. De weg voerde zowel over als tussen de bergen en ergens halverwege zijn we gestopt langs de highway voor een pauze. Hier was ook een van de vele Navajo juwelen standjes waar Gemma al snel met een dame aan de praat raakte en waar ze uiteindelijk met een mooie ketting vandaan kwam.

Een eindje verder kwamen we over twee naast elkaar gelegen oude Navajo Bridges uit ca 1920, beiden opgetrokken uit het degelijke staal van die tijd en waar we gestopt zijn om in de diepte van de canyon te kunnen kijken naar de Colorado rivier. Best wel een behoorlijke diepte en toch weer een mooi plaatje om te aanschouwen.

Daarna ging het eigenlijk non stop door naar Jacob Lake. Voor een groot deel tussen de rode bergen door (de Vermilion scenic route) in een rotsachtige warme omgeving maar die veranderde 100km voor het einde vrij plotseling toen we steeds hoger kwamen in een gebied met hoofdzakelijk bos.

Rond 2:30PM kwamen we aan bij "het hotel" (waarover straks meer) en konden nog niet inchecken. We hadden dit al verwacht en afgesproken dat we in dat geval direct naar de Canyon zouden rijden, dat was toch nog ruim 60km en met matige snelheid doe je er dan nog een uur over om te komen. De toegang was deze keer geen 30USD omdat we nu een jaarkaart hadden voor de National Parks, werkte prima en we kregen zelfs nog een plattegrond en have a nice day mee ook.

Na de ingang was het nog 10 mijl rijden naar de Canyon zelf alwaar een groot complex aan gebouwen staat, inclusief het hotel dat we helaas niet meer konden boeken, ik denk trouwens mede vanwege het Memorial weekend, tevens het openingsweekend van dit National Park. Dat is ook de reden dat we uiteindelijk Jacob Lake Inn hebben geboekt want er is verder niets "in de buurt" van de Canyon aan de noordzijde. Een groot verschil met de zuidzijde want daar bulkt het van de grote hotels. Nog mazzel gehad ook want het restaurant van Jacob Lake Inn is periodiek gesloten van December tot half Mei, stel dat we andersom waren gereden...

Enfin de wagen aan het einde geparkeerd en maar gelijk naar de Canyon gewandeld via de Bright Angel Trail, dat pad werd steeds smaller en uiteindelijk loop je dan over een smalle kam heen van amper een meter breed waar je links en rechts de diepte in kijkt. Voor mij geen probleem maar voor Gemma was het even slikken (vaak). Ik heb haar uiteindelijk met de nodige overredingskracht zover weten te overtuigen dat ze aan mijn hand de trail verder opliep dan dat ze ooit uit eigen beweging zou hebben gedaan. Wat een overwinning voor haar! Ik had wel een handdoekje nodig naderhand om het klamme zweet van haar handen uit mijn palmen af te drogen ;)

Uiteindelijk hebben we daar een uurtje of wat rondgehangen, ook nog de lokale shop bekeken waar notabene drie volledig opgetuigde kerstbomen stonden, want "dat vindt iedereen zo mooi" aldus de shop eigenaar, gelukkig geen Jingle Bells muziek op de achtergrond. Wat verder al eerder is opgevallen en ook hier weer zo was is dat bijna alles wat er in zo'n shop staat made in China is. Tal van Navajo cultuurkachtige zaken en dan ga je toch denken waarom niet door diezelfde Navajo indianen laten produceren. Zou voor mij veel meer waarde hebben. Voorbeeld zijn de rekken met zakmessen voorzien van voornamen met Navajo of Grand Canyon inscriptie, staat er aan de andere zijde made in China, zelfde geldt voor alle kleine snuisterijen in Navajo kleuren. Nee dan kan je beter iets bij zo'n stalletje naast de highway kopen denk ik dan. Maar wat een gemiste kans...

Enfin, terug maar weer naar de Inn om "in" te checken. Het complex bestaat uit een aantal verschillende typen van onderkomens, van luxe hotelachtige kamers tot sta-caravans en blokhutten aan toe en laten wij nu in een van de laatste soort zitten, gelukkig wel een enkelvoudig exemplaar, je hebt ze ook met 2 of 4 onderkomens onder één rooftop. Het geheel is voorzien van elektra, toilet en douche met warm en koud water, er zit een voordeur in, 4 ramen en dan nog 2 bedden. Zeg maar type Kabouter Plop onderkomen welke aan de binnenzijde is afgewerkt met verticale jaren 70 schrootjes. Gemma lag dus helemaal in een deuk toen ze met haar rolkoffer dit optrekje betrad, de tegenstelling koffer-blokhut was voldoende... :)

Maar goed, morgen hebben we een lange rit voor de boeg, ca 4 uur rijden naar Sedona alwaar we een toer met een Roze Jeep hebben geboekt (Pink Jeep Tours) om 4PM moeten we er zijn, ons laatste uitstapje van deze vakantie waar we al bekend mee zijn omdat we dat 2 jaar terug ook hebben gedaan, was toen erg leuk en we willen daar nog wel een keer van genieten. Nu maar hopen dat Hia Watta (onze chauffeuze destijds) er ook is, was een leuk mens toen ;)

Wordt vervolgd...